วาเลนไทน์…วันแห่งความรักที่ “คนมีคู่” ทั้งหลายมักจะคึกคักเป็นพิเศษ…จนทำให้คนโสดหลายต่อหลายคน แอบเหงา แอบเศร้าไปตามๆกัน แต่ความจริงแล้ว…วันวาเลนไทน์ มีจุดกำเนิดอันแสนเศร้า…
หากใครไม่ทราบเรื่องราว เรามีเรื่องย่อเกริ่นให้ฟังค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อ ศตวรรษที่ 3 ในกรุงโรม ซึ่งปัจจุบันคือประเทศอิตาลี มีนักบุญชื่อว่า “วาเลนตินัส” หรือ เซนต์ วาเลนไทน์ ซึ่งศรัทธาในพระคริสต์มาก ช่วงนั้นเองเป็นยุคของจักรพรรดิคลอดิอุส ที่ 2 ซึ่งมีการสั่งห้ามไม่ให้ชาวเมืองยุ่งเกี่ยวกับคริสเตียนทุกประการ วาเลนตินัสไม่ทำตาม จึงถูกขังคุก แล้วเรื่องราวแห่งความรักอันน่าเศร้าก็เกิดขึ้น เมื่อโชคชะตาพาจูเลีย หญิงสาวตาบอดลูกสาวของผู้คุมขังมาให้รู้จักกับ วาเลนตินัส เขาสอนวิทยาการความรู้และเรื่องราวต่างๆให้กับเธอ จูเลียเป็นสาวสวย แต่ทว่าตาบอดตั้งแต่กำเนิด วันหนึ่งจูเลีย ถาม วาเลนตินัสว่า “ถ้าเราอธิษฐาน พระผู้เป็นเจ้าจะได้ยินเรามั้ย” และด้วยความศรัทธาของทั้งสอง พระเจ้าก็ได้บันดาลให้ตาของจูเลียมองเห็นขึ้นมา ทั้งสองมีความสุขเวลาอยู่ด้วยกัน แต่แล้วเวลาแห่งความสุขก็หมดลงเมื่อ วาเลนตินัสถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการตัดหัว ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 270 และศพของเขาได้ถูกเก็บไว้ที่โบสถ์พราซิเดส ณ กรุงโรม และจูเลียได้ปลูกต้นอามันต์ หรืออัลมอนด์สีชมพูไว้ใกล้หลามศพของเค้าเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งรักนิรันดร์ และตั้งแต่นั้นมาเรื่องราวความรักของทั้งคู่ก็เป็นที่จดจำเสมอมาและใช้วันที่ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันระลึกถึงความรักอันบริสุทธิ์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
เกริ่นมาตั้งแยะ ไม่เรียกว่าเกริ่นแล้วใช่มั้ยล่ะคะ ถ้างั้นเราจะขอพาทุกท่านย้อนรอยไปยังบ้านเกิดของวันวาเลนไทน์กันค่ะ
From Your Valentine….. โบสถ์พราซีเดส กรุงโรม ประเทศอิตาลี
สำหรับใครที่ไม่มีคนรัก วาเลนไทน์นี้อย่าเหงา อย่าเศร้าไปนะคะ “รักพ่อแม่ รักตัวเอง” นี่แหละคือที่สุดค่ะ
