ลองมองที่ความต้องการจริงๆ มองข้ามหน้าตาหล่อเหลา แต่หมาไม่แดก มองข้ามการตกแต่งที่เว่อวังไร้รสนิยม มองข้ามโฆษณาชวนเชื่อสมองกลวงห้องเท่ารูหมากลางใจเมือง แล้วลองมาใส่ใจกับความต้องการจริงๆที่เราต้องการ เพราะบางครั้งเสื้อตัวเก่าอาจจะเข้ากันได้ดีกับรองเท้าคู่ใหม่
คอนโดมิเนียม…ใช่ครับ ผมกำลังจะพูดถึงที่อยู่อาศัยที่มีมากที่สุดใน กทม. ขณะนี้ ผมว่ามีเยอะกว่าแมลงสาปเสียอีก ซึ่งก็ปกติทั่วไปครับ ที่ความมักง่ายมันมักจะมาพร้อมกับ Mass Product เสมอ แต่เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยวก่อน ก็ไม่ได้ชั่วไปซะหมด คอนโดดีๆราคาสมเหตุสมผลก็มีอยู่เยอะแยะมากมาย คอนโดที่ไม่ต้องกระแดะอวดรวยซื้อห้องราคา5-6ล้าน แต่ยังแบะตีนขอเงินบุพการี เพื่อมาอาศัยอยู่รูแคบๆกินเหล้าเมาปลิ้นกัน…. ครั้งนี้ผมจะมาพูดถึงหนึ่งในคอนโดที่ผมคิดว่าคุ้มค่ามากๆที่หนึ่งกับเม็ดเงินที่ลงไป ได้กลับมาอย่างคุ้มค่า (นี่ไม่ได้โฆษณาอะไรนะ)
คอนโด ลุมพินีเพลส สะพานควาย ประดิพัทธิ์
ผมมีโอกาสได้มาอยู่ที่นี่โดยบังเอิญ(ไม่ต้องอยากรู้ล่ะว่าทำไม) ผมคุ้นเคยกับคอนโดฯยี่ห้อนี้มาแค่นิดหน่อย จะไปด่าไปว่าอะไรเค้าก็ไม่ถนัดนัก แต่พอมาอยู่ในฐานะ”ผู้อยู่อาศัย”จริงๆ มันกลับมีความประทับใจอยู่ลึกๆ ดอนโดฯนี้สร้างเสร็จเมื่อเดือนกันยายน 2550 ราคาในตอนนั้นประมาณ 2.8ล้านบาท สำหรับห้อง 2 Bedroom ผ่านมา 8 ปี ราคาขายตอนนี้น่าจะขยับไปราวๆ 4.5-4.8 ล้านตามแต่สภาพ แล้วทำไมนะเหรอครับ ทำไมผมถึงบอกว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้ คุณลองอ่านสิ่งที่ผมจะเขียนต่อไปนี้ดีๆนะครับ อ่านด้วยใจ ไม่ใช่อคติ
คอนโดฯขนาด 2 Bedroom นี้ประกอบไปด้วย ห้องนั่งเล่น(ค่อนข้างใหญ่) ห้องน้ำแขก ห้องครัว+ระเบียงซักล้าง ห้องนอนเล็ก(ขนาดประมาณ 2.4×3.4เมตร) ห้องน้ำใหญ่ และห้องนอนใหญ่….ใหญ่จริงหว่ะ แล้วมาพร้อมระเบียงด้วย พื้นที่รวมๆแล้วก็อยู่ที่ 65ตรม. ลองคิดดูนะครับ 65ตรม. ใกล้รถไฟฟ้า ของกินเพียบ เซเว่น แฟมมิลี่มาร์ท วินมอไซค์ อาหารตามสั่ง แล้วมีร้านตัดผมข้างล่างด้วย!!!! มีรถตู้ไปส่งตามสถานีรถไฟฟ้า(อันนี้น่าจะมีทุกสาขาของลุมพินี) แล้วห้องขนาด 65ตรม.นี้นะครับ มันมี flexibility สูงมาก พวกคุณสามารถจ้างนักออกแบบซักคน มาปรับเปลี่ยนโยกย้ายผนังนิดหน่อย คุณอาจจะได้ห้องมาใช้งานเพิ่มอีกห้องนึงเลยนะเว้ยเฮ้ย
แล้วมันดียังไงครับ…?
มันดีเพราะมันไม่ดัดจริต ติดหรู เวิ่นเว้อ อวดอ้างสรรพคุณ ปัญญาอ่อนเหมือนพวก developer ใหม่ๆ มันไม่ต้องทำอาคารภายนอกให้ดูหรูหราเกินตัว เอาไว้อวดชาวบ้าน แต่ภายในดูไม่ได้เละยังกับโจ๊กกองปราบ แต่มันทิ่มแทงไปตรงหัวใจแบบบ้านๆของมนุษย์ ออกแบบง่ายๆ อยู่สบายๆ ใช้งานง่ายๆ บำรุงรักษาง่ายๆ ไม่ต้องมา slow life อะไรให้แม่งวุ่นวาย มันกว้างขวางคุ้มค่า พอจะเรียกได้ว่าบ้าน ไม่ใช่รู มันไม่มีหินอ่อนจากอิตาลี่ มากรุโถงลิฟท์ แต่ลิฟท์ก็พอใช้ไม่ต้องรอนานยังกะ GOT ภายในห้องก็ไม่ต้องไปโชว์ใคร พื้นลามิเนตสีกลางๆ ผนังและประตูสีขาวๆครีมๆสบายตา ไม่ต้องกระแดะอยากหรูติดวอลเปเปอร์กระดาษที่บางยังกะกระดาษซับมัน แมลงวันเกาะก็ขาดติดตีนมันไปแล้ว
ไอ้ที่ผมบอกว่าง่ายๆสบายๆนี่มันดียังไง…?
มันง่ายได้หลายต่อครับ เราเอามาตกแต่งเองเพิ่มเติมได้ง่าย ชาวบ้านธรรมดาๆก็พอทำได้ตามสภาพ การออกแบบที่คิดมาแล้วจนอยู่สบาย ปรับแต่งมาให้เข้ากับกลุ่มลูกค้ามากที่สุด ก็ซื้อง่าย ขายง่าย มีสิ่งต่างๆครบครัน ก็ใช้ชีวิตอยู่ได้ง่าย ปรับตัวได้ง่าย จะมีอะไรง่ายไปกว่านี้อีกวะครับ
พื้นที่ส่วนกลางก็ครบครัน ไม่มีสระแบบหวือหวา overflow แต่สกปรกระยำ พี่เค้ามีแต่สระแบบบ้านๆ กระเบื้องสระสีฟ้าๆ ห้องออกกำลังกายไม่มีวิวแม่น้ำแยงซีเกียง แต่ก็มองเห็นต้นไม้เขียวขจี อากาศถ่ายเทสะดวก สนามเด็กเล่นที่เด็กกล้าที่จะเล่น ไม่ใช่เป็นที่ที่พ่อแม่มาอวดรวยกัน มีที่ล้างรถริมสวนขนาดพอดีๆ พอให้พริตตี้มาปาร์ตี้ฟองสบู่ได้….
ก็นั่นแหละครับ ลองดู ลองมองที่ความต้องการจริงๆ มองข้ามหน้าตาหล่อเหลา แต่หมาไม่แดก มองข้ามการตกแต่งที่เว่อวังไร้รสนิยม มองข้ามโฆษณาชวนเชื่อสมองกลวงห้องเท่ารูหมากลางใจเมือง แล้วลองมาใส่ใจกับความต้องการจริงๆที่เราต้องการ เพราะบางครั้งเสื้อตัวเก่าอาจจะเข้ากันได้ดีกับรองเท้าคู่ใหม่ครับ
